Een engeltje
Door: Suus
Blijf op de hoogte en volg Suzanne
20 Mei 2009 | Peru, Cusco
Hallo iedereen
Dat is alweer een tijdje geleden, tja ook hier is het soms druk.
Ik zal bij het begin beginnen. 2 weken geleden had ik 3 gezellige dagen met mijn ouders. De eerste dag zijn ze mee geweest naar mijn project, waar ze super werden ontvangen. Iedereen vond het leuk om mijn ouders te ontmoeten. We hebben bingo gespeeld en hadden prijsjes gekocht, de meiden vonden het super. Na afloop kregen mijn ouders nog een kadootje, mijn moeder een mooie sjaal en mijn vader zelfgemaakte handschoenen. Echt heel lief!
Zaterdag zijn we wat markten gaan bezoeken en heeft pap zijn eerste salsa les gehad. Ging heel goed hoor pap!
Zondags zijn we Thalia gaan bezoeken bij haar familie een uur hier vandaan. Zo hebben mijn ouders kennis gemaakt met het echt primitieve Peru en het eten van cuy (cavia).
En toen was het weer tijd om afscheid te nemen en ging mijn leven hier weer alleen verder.
De week verliep rustig, met een flinke verkoudheid die maar niet over wil gaan. Verder kan ik 's avonds de deur niet meer uit, omdat er geen taxi's terug rijden. Dus een beetje rustig aan gedaan.
In het weekend ook geen bijzonder activiteiten, lekker gepicknickt met andere meiden in een weide in de zon.
Deze week was het een stuk heftiger. Ik kwam maandag op mijn werk en kreeg te horen dat 1 van de babietjes is overleden, Gabriel. Hij werd 's ochtends paars, zijn naar het ziekenhuis gegaan en is daar overleden. Ik ken het jochie al sinds hij 2 dagen oud is, hij was nu bijna 2 maanden. Echt super heftig. Wat ik het meest heftige vond was de moeder, Erica, ook in mijn huis woont en niemand haar steunde. Iedereen zei: kom op, het leven gaat door. Ik heb die dag veel met haar gepraat en uitgehuild. Ze vertelde dat ze nu helemaal alleen op de wereld is maar dat ze voor altijd een ENGELTJE HEEFT DIE OVER HAAR WAAKT. Dat was zo mooi om te horen! Vandaar de titel van dit bericht, zodat iedereen even stilstaat bij het engeltje Gabriel!
Een dag later wilde ik een ceremonie voor haar organiseren, om een beetje afscheid te kunnen nemen van Gabriel. Maar er waren heftige stakingen rondom Cusco, waardoor er geen verkeer reed. Ik zei tegen Louis, een andere vrijwilligster in mijn huis, dat ik wel zou lopen maar ik moest gaan voor Erica. Ik kon haar nu niet in de steek laten. Louis vond hetzelfde dus samen hebben we 2 mooie bloemen gekocht, kaarsen, heb ik een mooie foto van Gabriel laten afdrukken en in een mooi lijstje gedaan en zijn we gegaan. De taxi heeft ons een stukje kunnen brengen en toen nog een uur lopen naar het huis. Daar hebben we alle meiden de tuin ingeroepen. Heb ik op een stoeltje de mooie foto gezet en alle meiden een brandende kaars gegeven. Vervolgens vroeg ik de moeder of ze naar voren wilde komen en iets tegen Gabriel wilde zeggen. Dat wilde ze. Ze sprak echt tegen hem over hoeveel ze van hem houdt en hoeveel ze hem mist. Zo'n emotioneel moment heb ik nog nooit meegemaakt. Vervolgens hebben alleen meiden een lief woordje voor Gabriel gezegd en heb ik alle kaarsen rondom het stoeltje op de grond geplakt.
Het was heel heftig, maar het voelde zo goed dat ik dit gedaan heb, samen met Louis, voor de meiden, maar vooral voor Erica. Zo heeft ze toch op een of andere manier afscheid kunnen nemen.
Dat voor zover deze week. Morgen ga ik naar de jungle voor 4 dagen. En volgende week vrijdag komt Edgar!
Liefs Suus
Dat is alweer een tijdje geleden, tja ook hier is het soms druk.
Ik zal bij het begin beginnen. 2 weken geleden had ik 3 gezellige dagen met mijn ouders. De eerste dag zijn ze mee geweest naar mijn project, waar ze super werden ontvangen. Iedereen vond het leuk om mijn ouders te ontmoeten. We hebben bingo gespeeld en hadden prijsjes gekocht, de meiden vonden het super. Na afloop kregen mijn ouders nog een kadootje, mijn moeder een mooie sjaal en mijn vader zelfgemaakte handschoenen. Echt heel lief!
Zaterdag zijn we wat markten gaan bezoeken en heeft pap zijn eerste salsa les gehad. Ging heel goed hoor pap!
Zondags zijn we Thalia gaan bezoeken bij haar familie een uur hier vandaan. Zo hebben mijn ouders kennis gemaakt met het echt primitieve Peru en het eten van cuy (cavia).
En toen was het weer tijd om afscheid te nemen en ging mijn leven hier weer alleen verder.
De week verliep rustig, met een flinke verkoudheid die maar niet over wil gaan. Verder kan ik 's avonds de deur niet meer uit, omdat er geen taxi's terug rijden. Dus een beetje rustig aan gedaan.
In het weekend ook geen bijzonder activiteiten, lekker gepicknickt met andere meiden in een weide in de zon.
Deze week was het een stuk heftiger. Ik kwam maandag op mijn werk en kreeg te horen dat 1 van de babietjes is overleden, Gabriel. Hij werd 's ochtends paars, zijn naar het ziekenhuis gegaan en is daar overleden. Ik ken het jochie al sinds hij 2 dagen oud is, hij was nu bijna 2 maanden. Echt super heftig. Wat ik het meest heftige vond was de moeder, Erica, ook in mijn huis woont en niemand haar steunde. Iedereen zei: kom op, het leven gaat door. Ik heb die dag veel met haar gepraat en uitgehuild. Ze vertelde dat ze nu helemaal alleen op de wereld is maar dat ze voor altijd een ENGELTJE HEEFT DIE OVER HAAR WAAKT. Dat was zo mooi om te horen! Vandaar de titel van dit bericht, zodat iedereen even stilstaat bij het engeltje Gabriel!
Een dag later wilde ik een ceremonie voor haar organiseren, om een beetje afscheid te kunnen nemen van Gabriel. Maar er waren heftige stakingen rondom Cusco, waardoor er geen verkeer reed. Ik zei tegen Louis, een andere vrijwilligster in mijn huis, dat ik wel zou lopen maar ik moest gaan voor Erica. Ik kon haar nu niet in de steek laten. Louis vond hetzelfde dus samen hebben we 2 mooie bloemen gekocht, kaarsen, heb ik een mooie foto van Gabriel laten afdrukken en in een mooi lijstje gedaan en zijn we gegaan. De taxi heeft ons een stukje kunnen brengen en toen nog een uur lopen naar het huis. Daar hebben we alle meiden de tuin ingeroepen. Heb ik op een stoeltje de mooie foto gezet en alle meiden een brandende kaars gegeven. Vervolgens vroeg ik de moeder of ze naar voren wilde komen en iets tegen Gabriel wilde zeggen. Dat wilde ze. Ze sprak echt tegen hem over hoeveel ze van hem houdt en hoeveel ze hem mist. Zo'n emotioneel moment heb ik nog nooit meegemaakt. Vervolgens hebben alleen meiden een lief woordje voor Gabriel gezegd en heb ik alle kaarsen rondom het stoeltje op de grond geplakt.
Het was heel heftig, maar het voelde zo goed dat ik dit gedaan heb, samen met Louis, voor de meiden, maar vooral voor Erica. Zo heeft ze toch op een of andere manier afscheid kunnen nemen.
Dat voor zover deze week. Morgen ga ik naar de jungle voor 4 dagen. En volgende week vrijdag komt Edgar!
Liefs Suus
-
21 Mei 2009 - 09:56
Monique Scheres:
Eej Suzanne!
Ik heb iedere keer je leuke berichtjes en mooie foto's bekeken, maak ik had nog geen berichtje van mij alleen achter gelaten.
Ik ben echt heel blij dat alles goed met je gaat, en dat je het zo naar je zin hebt (buiten de verkoudheid en al de heftige gebeurtenissen om).
Ik vindt het echt supermooi wat jullie voor dat meisje en haar overleden kindje hebben gedaan. Maar ik vindt ook alle andere dingen die je voor de mensen in je omgeving in Peru doet en hebt gedaan helemaal geweldig!
Ik hoop dat de verkoudheid snel over is, en ik wens je nog heel veel plezier!
Groetjes, Monique -
21 Mei 2009 - 18:49
Viv:
Ha Suus,
Jeetje wat een heftig verhaal over Erica en Gabriel, krijg er een brok van in mijn keel!
Ben blij dat je er was om haar te steunen!!
De foto`s zijn weer super, leuk om je vader aan het dansen te zien ;)
Veel plezier in de jungle (en veel foto`s maken he)!
Xox Viv -
22 Mei 2009 - 06:32
Mammie:
Hoi Suuske,
Ook wij hebben het voorrecht gehad om Erica en haar zoontje Gabriel te kennen en we zijn zeer geschrokken van het overlijden van Gabriel, Erica was echt een heel lief moedertje en we wensen haar heel veel sterkte, ik weet zeker dat jij die laatste week nog een grote steun voor haar zult zijn, maar ook jij zult het zwaar hebben die week, om al die meiden en baby's weer achter te moeten laten en weten dat er niemand is die jou taak overneemt en dat de meiden hun verhaal niet meer kwijt kunnen. Ze zullen je heel erg gaan missen!
(Maar wij zijn blij dat je langzaam aan weer terug komt!!)
xxx mam en pap -
27 Mei 2009 - 22:35
Opa En Oma :
Lieve tante Suzanne
ja ja je neefje is er ,op 27 mei Diana haar verjaardag is hij geboren om 23.20 uur.Alles is goed met moeder en kind en een trotse vader.Hij heet Sybrand Lukas Constantijn.
verder wensen wij jou met Edgar een hele fijne vakantie toe.
Groetjes van de kersverse opa en oma. -
28 Mei 2009 - 19:05
Fabienne Plaisier:
Hallo Suzanne
Wat gaat de tijd toch snel voorbij. geregeld lees ik jou geweldige en ontroerende verhalen. Zeker bij jou laatste verhaal moest ik toch ook wel een traantje wegvegen. Jeanne had het laatst nog over jou en dat ze jou gesprekjes wel miste. Ik heb haar gezegd dat ze nog even geduld moest hebben. Dat zou wel lukken. Als je weer naar Maasveld komt dan heeft zij voor jou ook heel wat verhalen over haar belevenissen.
Groetjes Fabienne Plaisier meenroot 1
-
28 Mei 2009 - 20:23
Jo En Marlies:
Hoi Suus,
Je hebt weer een indrukwekkend verhaal, met het verlies van een baby maar gelukkig heb jij ondersteuning kunnen geven aan de moeder dit is je wel toevertrouwd.
Je hebt mooie dagen meegemaakt met je vader en moeder gelukkig maar, we hebben de verhalen gehoord van hun.
En Ed gaat morgen de reis naar Peru beginnen dan heb je hem bij je geniet er lekker samen van.
Tot over een paar weken.
Groetjes Jo en Marlies -
29 Mei 2009 - 07:18
Ben & Maud:
Hey lieve Suus....na een lange skypesessie deze week niet veel meer te melden....jij kunt nu lekker aan je vakantie beginnen samen met Ed maar het afscheid zal wel zwaar vallen daar in het tehuis! Maar je moet maar denken dat je veel voor ze hebt gedaan de afgelopen periode en dat ze je daar dankbaar om zullen zijn!
Geniet samen met Ed, wij denken aan jullie (als we op pinkpop in het zonnetje liggen ;)
Liefs, ons -
29 Mei 2009 - 16:19
Wimmie:
Hey zus :)
Ben erg benieuwd hoe je afscheid is geweest op je werk. Mijn afscheid van Cusco was één groot tranendal, maar Nazca en Islas Ballestas waren de moeite waard. Ik ben nu in Lima en ben Ed niet meer tegengekomen, maar ik was gisteravond ook laat terug. Nou zusje, geniet van je tijd met Ed en alle mooie dingen die je nog gaat zien!
Dikke x -
01 Juni 2009 - 08:31
Pa En Ma:
Lieve Suzanne en Edgar
Gefeliciteerd met Hester
Wie zorgt er nu voor de taart????
Verder wensen wij jullie tweetjes een fijne vakantie .
Liefs pa en ma -
09 Juni 2009 - 06:28
AstridVermeeren:
He he en nu maar genieten met Edgar.
Zal toch ook weer zwaar vallen `t afscheid van de groep,tenminste als ik in jemen vertrek vallen er ook wat traantjes.Groetjes Oma,Alexander en Astrid
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
