Cultuurschok
Door: Suus
Blijf op de hoogte en volg Suzanne
19 Juli 2009 | Nederland, Houthem
Hola amigos!
Het heeft even geduurd eer ik dit laatste bericht typ. Eenmaal thuis werd ik meteen weer mee gesleurd in alle drukte. Ik hield me bezig met het sorteren van foto's en film, had een vrijgezellenfeest van mijn schoonzusje en daarna de bruiloft van mijn grote broer Ben en Maud. Verder ben ik ook alweer een aantal weken aan het werk.
Maar zoals beloofd nog 1 berichtjes met een aantal foto's.
Ten eerste wil ik iedereen bedanken die mijn reis heeft gevolgd. Het is erg leuk om te merken dat mensen je steunen en aan je denken. Daarom ook bedankt voor alle lieve berichtjes op deze site!
En dan nu een korte evaluatie van mijn fantastische reis.
Een jaar lang heb ik de tijd gehad om me voor te bereiden en me natuurlijk te verheugen op de reis van mijn leven. Na een drukke periode van geld inzamelen voor de arme kinderen was het 5 maart eindelijk zover, ik ging helemaal alleen naar Peru. Het afscheid was moeilijk, maar de reis erheen was zo voorbij. Voor ik het wist zat ik in een spaanssprekend gastgezin zonder gordijnen op mijn kamer. De eerste dagen dacht ik: waar ben ik aan begonnen! Maar al snel maakte ik vrienden en leerde ik de taal. Ook aan het gebrek aan privacy raakte ik gewend, al heb ik thuis mijn gordijnen nog maar mooi laten hangen.
Na 2 weken spaanseles mocht ik eindelijk naar het tehuis Casa Hogar La Esperanza. Wat een schok en indrukken die eerste weken. Al die zielige meiden, jonge zwangere meiden en kleine babies en kinderen. De 3e en 4e week van mijn reis waren erg vermoeiend, door en de spaanse les in de ochtend en alle indrukken op mijn project in de middag.
In de 5e week ging ik verhuizen naar een appartement. Dat werd tijd, want iedere dag rijst met aardappelen en een op andere prakkie heb je na 4 weken echt wel gehad. Ik kwam te wonen op een berg (zucht, ben er nu nog moe van) en deelde de eerste week een kamer met Maike. Een super gezellige meid/huisgenoot. Ik begon me al snel helemaal thuis te voelen in het huis en in Cusco. Iedere avond gezellig op stap, veel salsadansen, iedere middag naar mijn fantatische werk, naar mijn fantatische meiden en ieder weekend leuke dingen doen. Wat wil je nog meer?
Na 9 weken kwamen mijn ouders me opzoeken. Nadat ik ze verrast heb in Puno zijn we samen naar Cusco gereisd waar ik ze vervolgens een stukje van mijn leven daar heb kunnen laten zien. Het was erg gezellig. Ik vind het bijzonder dat ik deze reis en een aantal ervaringen toch met mijn ouders heb kunnen delen en later ook nog met Edgar.
Nadat mijn ouders weer naar Nederland waren was het aftellen toch wel begonnen. Iedere dag de grote berg oplopen (hijg hijg), iedere dag buiten afwassen, iedere dag een koude douche ...... dan verlang je toch wel weer naar meer. De douche verdient iets meer uitleg. Eerst zet je de kraan aan, dan zet je een zwart knopje om die stroom geeft. Stroomdraadjes lopen van het zwarte knopje naar de doucheknop waar deze met tape dit bevestigd. Dit zorgt voor warm water. Het is genoeg stroom om ... jawel ... 2 straaltjes water op te warmen. Wil je meer straaltjes water dan wordt het koud. En doe je tijdens het douchen je armen omhoog dan krijg je een stroomschok.
29 mei kwam mijn Edgar naar Cusco. Ik was er helemaal klaar voor .... nouja bijna helemaal. Natuurlijk wilde ik hem dolgraag weer zien en met Cusco en het primitieve leven was ik ook wel klaar. Maar van 1 ding kon ik geen afscheid nemen en dat waren mijn meiden in het tehuis. Ik heb zoveel met ze meegemaakt, ze hebben zoveel met me gedeeld, ik had daar nog wel heel lang van willen genieten. We hebben samen gelachen, samen gehuild, samen gepraat en samen gezongen. Mijn laatste dag in het tehuis ging ik samen met Edgar. Ik kreeg een heel mooi afscheid, met veel muziek en op het laatst veel tranen. Ik zal ze nooit vergeten!
Toen kwam een nieuw hoofdstuk in mijn reis ... backpacken. Eerst naar Macchu Pichu, waar ik niet veel van mee gekregen heb. Het meeste zat ik op het toilet. En om eerlijk te zijn was het niet eens zo mooi daar. Oké de natuur er omheen was uniek.
Daarna naar Lima om naar Ica en Nazca te gaan. En toen naar Ecuador waar we al snel op de unieke Galapagos eilanden belanden. Deze eilanden kan ik iedereen aanraden om en keer te bezoeken, wat je allemaal hier ziet zie je nergens anders op de wereld. En ..... er is me iets heel moois overkomen: Edgar heeft me daar ten huwelijk gevraagd! En natuurlijk heb ik Ja gezegd. Dus ik ging verliefd en kwam verloofd terug!
Na het luxe leven van de Galapagos eilanden gingen we weer verder met Backpacken; Otavalo, Banos en Salinas. Overal leuke dingen gedaan en mooie dingen gezien. Gelukkig niet beroofd al scheelde dat soms niet veel.
Na een hele lange, vermoeiende reis kwam ik 24 juni weer aan in Nederland. Het leek allemaal niet zo moeilijk, het leven hier ging gewoon weer verder. Maar na een week begon ik alles te beseffen en begon ik dus alles wel te missen. De mooie omgeving, de leuke dingen doen, de cultuur, maar vooral mijn meiden. Ik kan me haast niet voorstellen dat ik ze nooit meer zie. De cultuurschok om weer terug te zijn in Nederland is niet groter, maar duurt wel langer.
Thuis was iedereen weer blij dat ik veilig terug was. Mijn vrienden hebben me op een avond zelfs verrast met een surprise welkomsparty. Ons huis was versierd en voor alle hapjes en drankjes was gezorgd. Bijna iedereen was gekomen en het was super gezellig. Bedankt nog!
Het geld wat ik heb ingezemeld is allemaal goed terecht gekomen. Ik heb gezorgd voor een vloer in een naschoolse opvang. En in een arm dorpje wordt nu en school gebouwd. Ook heb ik mijn project gesteund en help ik ze voorlopig nog met het betalen van huur en goed eten.
Veel dingen die je ziet, indrukken die je krijgt en gevoelens die je hebt, krijg je niet uitgedrukt in foto's en verhalen. Juist deze unieke dingen hebben mijn reis zo bijzonder gemaakt. Een reis om nooit meer te vergeten!
Voor de laatste keer
Liefs Suzanne
Het heeft even geduurd eer ik dit laatste bericht typ. Eenmaal thuis werd ik meteen weer mee gesleurd in alle drukte. Ik hield me bezig met het sorteren van foto's en film, had een vrijgezellenfeest van mijn schoonzusje en daarna de bruiloft van mijn grote broer Ben en Maud. Verder ben ik ook alweer een aantal weken aan het werk.
Maar zoals beloofd nog 1 berichtjes met een aantal foto's.
Ten eerste wil ik iedereen bedanken die mijn reis heeft gevolgd. Het is erg leuk om te merken dat mensen je steunen en aan je denken. Daarom ook bedankt voor alle lieve berichtjes op deze site!
En dan nu een korte evaluatie van mijn fantastische reis.
Een jaar lang heb ik de tijd gehad om me voor te bereiden en me natuurlijk te verheugen op de reis van mijn leven. Na een drukke periode van geld inzamelen voor de arme kinderen was het 5 maart eindelijk zover, ik ging helemaal alleen naar Peru. Het afscheid was moeilijk, maar de reis erheen was zo voorbij. Voor ik het wist zat ik in een spaanssprekend gastgezin zonder gordijnen op mijn kamer. De eerste dagen dacht ik: waar ben ik aan begonnen! Maar al snel maakte ik vrienden en leerde ik de taal. Ook aan het gebrek aan privacy raakte ik gewend, al heb ik thuis mijn gordijnen nog maar mooi laten hangen.
Na 2 weken spaanseles mocht ik eindelijk naar het tehuis Casa Hogar La Esperanza. Wat een schok en indrukken die eerste weken. Al die zielige meiden, jonge zwangere meiden en kleine babies en kinderen. De 3e en 4e week van mijn reis waren erg vermoeiend, door en de spaanse les in de ochtend en alle indrukken op mijn project in de middag.
In de 5e week ging ik verhuizen naar een appartement. Dat werd tijd, want iedere dag rijst met aardappelen en een op andere prakkie heb je na 4 weken echt wel gehad. Ik kwam te wonen op een berg (zucht, ben er nu nog moe van) en deelde de eerste week een kamer met Maike. Een super gezellige meid/huisgenoot. Ik begon me al snel helemaal thuis te voelen in het huis en in Cusco. Iedere avond gezellig op stap, veel salsadansen, iedere middag naar mijn fantatische werk, naar mijn fantatische meiden en ieder weekend leuke dingen doen. Wat wil je nog meer?
Na 9 weken kwamen mijn ouders me opzoeken. Nadat ik ze verrast heb in Puno zijn we samen naar Cusco gereisd waar ik ze vervolgens een stukje van mijn leven daar heb kunnen laten zien. Het was erg gezellig. Ik vind het bijzonder dat ik deze reis en een aantal ervaringen toch met mijn ouders heb kunnen delen en later ook nog met Edgar.
Nadat mijn ouders weer naar Nederland waren was het aftellen toch wel begonnen. Iedere dag de grote berg oplopen (hijg hijg), iedere dag buiten afwassen, iedere dag een koude douche ...... dan verlang je toch wel weer naar meer. De douche verdient iets meer uitleg. Eerst zet je de kraan aan, dan zet je een zwart knopje om die stroom geeft. Stroomdraadjes lopen van het zwarte knopje naar de doucheknop waar deze met tape dit bevestigd. Dit zorgt voor warm water. Het is genoeg stroom om ... jawel ... 2 straaltjes water op te warmen. Wil je meer straaltjes water dan wordt het koud. En doe je tijdens het douchen je armen omhoog dan krijg je een stroomschok.
29 mei kwam mijn Edgar naar Cusco. Ik was er helemaal klaar voor .... nouja bijna helemaal. Natuurlijk wilde ik hem dolgraag weer zien en met Cusco en het primitieve leven was ik ook wel klaar. Maar van 1 ding kon ik geen afscheid nemen en dat waren mijn meiden in het tehuis. Ik heb zoveel met ze meegemaakt, ze hebben zoveel met me gedeeld, ik had daar nog wel heel lang van willen genieten. We hebben samen gelachen, samen gehuild, samen gepraat en samen gezongen. Mijn laatste dag in het tehuis ging ik samen met Edgar. Ik kreeg een heel mooi afscheid, met veel muziek en op het laatst veel tranen. Ik zal ze nooit vergeten!
Toen kwam een nieuw hoofdstuk in mijn reis ... backpacken. Eerst naar Macchu Pichu, waar ik niet veel van mee gekregen heb. Het meeste zat ik op het toilet. En om eerlijk te zijn was het niet eens zo mooi daar. Oké de natuur er omheen was uniek.
Daarna naar Lima om naar Ica en Nazca te gaan. En toen naar Ecuador waar we al snel op de unieke Galapagos eilanden belanden. Deze eilanden kan ik iedereen aanraden om en keer te bezoeken, wat je allemaal hier ziet zie je nergens anders op de wereld. En ..... er is me iets heel moois overkomen: Edgar heeft me daar ten huwelijk gevraagd! En natuurlijk heb ik Ja gezegd. Dus ik ging verliefd en kwam verloofd terug!
Na het luxe leven van de Galapagos eilanden gingen we weer verder met Backpacken; Otavalo, Banos en Salinas. Overal leuke dingen gedaan en mooie dingen gezien. Gelukkig niet beroofd al scheelde dat soms niet veel.
Na een hele lange, vermoeiende reis kwam ik 24 juni weer aan in Nederland. Het leek allemaal niet zo moeilijk, het leven hier ging gewoon weer verder. Maar na een week begon ik alles te beseffen en begon ik dus alles wel te missen. De mooie omgeving, de leuke dingen doen, de cultuur, maar vooral mijn meiden. Ik kan me haast niet voorstellen dat ik ze nooit meer zie. De cultuurschok om weer terug te zijn in Nederland is niet groter, maar duurt wel langer.
Thuis was iedereen weer blij dat ik veilig terug was. Mijn vrienden hebben me op een avond zelfs verrast met een surprise welkomsparty. Ons huis was versierd en voor alle hapjes en drankjes was gezorgd. Bijna iedereen was gekomen en het was super gezellig. Bedankt nog!
Het geld wat ik heb ingezemeld is allemaal goed terecht gekomen. Ik heb gezorgd voor een vloer in een naschoolse opvang. En in een arm dorpje wordt nu en school gebouwd. Ook heb ik mijn project gesteund en help ik ze voorlopig nog met het betalen van huur en goed eten.
Veel dingen die je ziet, indrukken die je krijgt en gevoelens die je hebt, krijg je niet uitgedrukt in foto's en verhalen. Juist deze unieke dingen hebben mijn reis zo bijzonder gemaakt. Een reis om nooit meer te vergeten!
Voor de laatste keer
Liefs Suzanne
-
19 Juli 2009 - 21:25
Anouk:
Hey,
Gefeliciteerd met je verloving! Leuk zeg dat wist ik niet...
En alweer een tijdje aant werk... Raar heb je nog niet gezien. Ik hoop je snel weer tegen te komen, om weer es te kletsen. Een mooie tijd om naar trug te kijken super zeg!
Groetjes Anouk -
20 Juli 2009 - 04:33
Renske:
Heej Suus!
Nu is het tenminste niet zo lang geleden dat we elkaar gezien hebben :) en dat ik mee heb mogen genieten van de live vertelde verhalen. Je hebt echt een mooi laatste bericht geschreven en de foto's zijn super! De stukken die we van de film hebben gezien ook.
De cultuurshock is iets waar je niet omheen kunt maar je weet dat jij in hun gedachten bent en zij in die van jou.
Tot snel.
Liefs Renske -
20 Juli 2009 - 13:04
Josje:
Dit is toch wel 'n SUPER-ROMANTISCH slot (ondersteund door die prachtige foto's)Suzanne!
Ik zou er nog achter willen schrijven : " ... en ze leefden nog lang en gelukkig...."
In ieder geval wens ik jullie dat toe!!
En weet : jullie zijn niet alleen in elkaars gedachten (je meiden en jij ,bedoel ik) maar vooral in jullie HART ...
En dat is voor eeuwig,
dat is echte,onvoorwaardelijke LIEFDE!
Het enige dat telt.
Een prachtig voorbeeld van hoe een sprookje werkelijkheid kan worden................
Dank je !
Liefs, Josje
-
20 Juli 2009 - 13:33
Ingrid:
Ha Suzanne,
Je hebt dit verhaal mooi geschreven, met inderdaad een prachtig einde waar velen jaloers op zullen zijn. Je zult veel dingen missen, maar er zijn ook een aantal meiden daar die jou ook heel erg missen, dat weet ik zeker. Sterk je maar met de gedachte dat ze nu weten wat liefde en aandacht is, en hopelijk zullen ze in de toekomst nog meer mensen tegen komen die net zo zijn als jij.
Natuurlijk zijn er ook dingen die niet je hoeft te missen zoals die fijne trappen, de koude nachten, en de douche.
Ik ben eigenlijk alweer gewend, gaat erg snel, en ik vind ook weer fijn om thuis te zijn.
Groetjes Ingrid -
20 Juli 2009 - 19:09
Roel Jakobs:
Heey Suus !
Dan reageer ik toch gewoon nog een keer haha ;) ! Mooi verhaal wat je geschreven hebt, en erg mooie foto's ! !
en jah natuurlijk ook van je verloving ;)
Het is een herinnering geweest voor het leven !
We zullen snel nog eens bijpraten :)
Groetjes
Roel -
21 Juli 2009 - 09:34
Rob En Vera:
Wat een mooi eind verhaal en een romantisch slot, het lijkt wel 'n roman...maar jouw verhaal gaat door naar een nieuwe tijd waarin er weer veel te ontdekken valt samen met Edgar. We wensen jullie een mooie toekomst samen en wie weet gaan jullie 'jouw meiden'nog eens opzoeken. Zij zullen jou nooit vergeten, daar heeft afstand niks mee te maken!
Bedankt dat we al die tijd mochten mee genieten van je geweldige avontuur.
Hartelijke groeten,
Elke Lea Rob Vera -
22 Juli 2009 - 20:04
Ha Suus:
Hier dan mijn allerlaatste berichtje;)
Ben blij dat je het zo super hebt gehad en sinds ik de video gezien heb begrijp ik heel goed dat je Peru en de meiden mist!
Wat een mooie foto`s heb je gemaakt op de galapagos eilanden, en wat een prachtig hart in het zand!
We spreken elkaar snel, kus Viv -
19 Augustus 2009 - 15:29
Frida:
Hee meis!
lijkt me echt tof om nog te gaan meeten met lowlands en vrijdag begint het al!
dus, als dat jou ook leuk lijkt, mn nummer is 0613455427
besito,
frida
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
